Plan: Pek çok yazar, Ponseti tedavisinden sonra tekrarlayan çarpık ayak deformitesinin gelişiminde ayak bileği çevresindeki kas kuvveti dengesizliğinin rolünü vurgulamıştır. Ancak bu olası altta yatan mekanizma, bugüne kadar yeterince araştırılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, Ponseti yöntemi ile tedavi edilen tek taraflı çarpık ayaklı çocuklarda Aşil tendonu uzaması ile tekrarlayan metatarsus adduktus deformitesi arasında bir ilişki olup olmadığını araştırmaktır.
Yöntemler: Tek taraflı idiyopatik çarpık ayak nedeniyle Ponseti yöntemiyle tedavi edilen ve tekrarlayan metatarsus adduktus deformitesi bulunan 20 çocuğun (14 erkek, 6 kız; ortalama yaş 7; yaş aralığı 5-9 yıl) retrospektif dosya incelemesi yapıldı. Son takipte, ayak bileğinin zıt kas gruplarında izometrik kas kuvveti, taşınabilir bir el tipi dinamometre kullanılarak ölçüldü. Ayak bileği çevresindeki tendonların uzunlukları ultrasonografik olarak değerlendirildi.
Bulgular: Plantar fleksiyon-dorsifleksiyon oranı, etkilenen tarafta daha düşüktü (P = .001). İnversiyon ve eversiyon kuvvet oranlarında anlamlı bir fark bulunamadı (P = .4). Tibialis anterior ve posterior tendon uzunluklarında fark gözlenmedi (P = .1), ancak Aşil tendonu etkilenen tarafta daha uzundu (P = .001; P < .01). Etkilenen ve etkilenmeyen Aşil tendonu uzunluk oranları ile etkilenen ve etkilenmeyen plantar fleksiyon kuvvet oranları arasında anlamlı bir negatif korelasyon bulundu (r = -0.524; P = .02).
Sonuçlar: Aşil tendonu uzaması, Ponseti tekniği ile tedavi edilen ve tekrarlayan ön ayak adduksiyonu olan çarpık ayaklarda kas dengesizliğine katkıda bulunan bir faktör olabilir.